Broodkruimels voor de Heilige Geest

Gepubliceerd op: 29 december 2017 13:43

In de bak met afgeschreven boeken staat het prachtexemplaar ‘De 500 mooiste duivenrassen van A tot Z’. Een zo goed als nieuw verzamelwerk met maar liefst 800 kleurenfoto’s. Het lijkt me overbodig te vermelden dat dit een buitenkansje is.

De duif is behalve een interessante vogel ook het symbool voor de vrede. In het Christelijk geloof staat hij daarnaast voor de Heilige Geest. Johannes de Doper zou de Geest als een duif uit de hemel hebben zien neerdalen.

Het is meer dan druk in de Eindhovense winkelstraten. Tussen alle gehaaste koopjesjagers sjokt een veel te klein meisje met een veel te groot reclamebord. Ze telt de rode klinkers en droomt over een uurloon waarmee ze haar huur kan betalen. Op het bord dat om haar nek hangt prijkt in schreeuwerige letters de tekst ‘Zekur. Veel verzekering voor weinig’. Wanneer ik naar haar lichaamstaal kijk weet ik vrij zeker dat ze daar zelf weinig van gelooft.

Het meisje steekt het kruispunt over dat ooit ‘het kruispunt bij de V&D’ was. In de verte klinkt een stem die uit duizenden te herkennen valt. De persoon die het geluid produceert lijkt nog honderden meters ver weg, maar wanneer ik me omdraai kijk ik hem recht aan. De bevlogenheid druipt van hem af, terwijl hij vol overtuiging zijn boodschap de wereld in helpt: ‘Iedereen die dat wil kan genieten van de echte vrijheid. Maar u bent niet verplicht te kiezen voor de echte vrijheid. Anders was de echte vrijheid geen echte vrijheid.’

Arnol Kox is naast een prachtige verschijning ook een van mijn favoriete tekstschrijvers. Zijn zinnen zijn gevat, prikkelend en vaak vervuld van humor. Met actuele voorbeelden en treffende metaforen weet hij mijn aandacht telkens opnieuw te winnen. Waar hij in mijn ogen een standbeeld verdient, krijgt hij de ene boete na de andere, een paar jaar terug zelfs vergezeld van een voorwaardelijke celstraf. Normaal gesproken mag je daar in Nederland een compleet dorp voor in de fik steken. Arnol voerde de duiven.

Het begint zachtjes te regenen en het meisje met het reclamebord schuilt onder het afdak van het voormalig V&D-pand. Arnol kijkt naar de lucht, knipoogt en rijdt met zijn scootmobiel naar het midden van het kruispunt. Ondanks verbitterde winkeliers, een hopeloos falend rechtssysteem en hordes mensen die hem voor gek verklaren blijft hij onverstoord doorgaan met zijn dagelijkse bezigheid. Het verzekerings-meisje zit inmiddels met uitgelopen mascara naast haar reclamebord. Het contrast tussen de twee boodschappen kan haast niet groter. Vastberaden en vol passie toont Arnol waar hij voor staat, gesterkt en gedreven door datgene waarin hij gelooft.

Tegenwoordig kun je zekerheid kopen en dat is een groot goed, maar in het land der verzekerden is Arnol koning.  

Meer biebcolumns