Kunstlezing door dr. Ger Jacobs, gebaseerd op de tentoonstelling Classic Beauties in het Hermitage Museum in Amsterdam. De lezing gaat over het ontstaan, de bloei en het verval van het 18e en 19e eeuwse klassieke schoonheidsideaal.

Het Amsterdamse Hermitage Museum biedt haar bezoekers tot 13 januari 2019 een eigentijdse Grand Tour langs ruim zestig klassieke sculpturen, schilderijen en tekeningen van vijfentwintig toonaangevende kunstenaars uit de 18e eeuw, waaronder de wereldberoemde beelden van De Drie Gratiën en Amor en Psyche. Kunsthistoricus dr. Ger Jacobs zal met een lezing verslag doen van zijn bezoek aan de tentoonstelling. 

Halverwege de achttiende eeuw keek de Europese culturele elite met grote interesse naar de resultaten van de opgravingen in Pompeï en andere door de lavastroom in de eerste eeuw na Christus bedekte steden. De schoonheid van de kunstschatten die boven de grond kwamen, sloegen in als een bom en werden een bijna onuitputtelijke inspiratiebron voor schilders, beeldhouwers en dichters.

Onder de adel en de hoge geestelijkheid ontstond een regelrechte verzamelwoede, opdrachten werden verstrekt en in hun paleizen werden kunstgalerijen ingericht. Kunstenaars, zoals Canova, Thorvaldsen, Mengs, Kauffman en Batoni streefden naar het uiterste in schoonheid, nóg verfijnder dan de opgegraven werken van de Grieken en Romeinen. Met nog meer naakt, zij het wel met een tikje preutsheid. Het neoclassicisme werd geboren en breidde zich als een inktvlek uit over heel Europa. De schoonheid uit de klassieke oudheid begeesterde Italië, en Rome in het bijzonder. Die stad werd het Europese centrum van de artistieke vernieuwing. Uit heel Europa maakten dichters, schilders, schrijvers en beeldhouwers een Grand Tour door Italië om inspiratie op te doen, om de opgegraven klassieke beelden en overgebleven bouwwerken te bestuderen en die indrukken mee te nemen naar hun vaderland of ze bleven voor hun verdere leven in de stad aan de Tiber. Goethe, die ook een Italiëreis maakte, dichtte: Kennst du das Land wo die Zitrone blühn, Im dunklen Laub die Goldorangen glühn…..Dahin! Dahin!